Aşk güldürmez ağlatır, ama şimdinin aşıkları önce ağlıyor sonra gülüyor, ardından unutuveriyor.

Etkinlik Formu

Bugün 12.  Sınıflardan birine  girdiğimde bir kız öğrencimiz hüngür hüngür ağlıyordu. Ben ilk etapta şok oldum, her halinde sınıfta birisi ölmüş diye düşündüm. Sonra baktım ki ölen falan yok. Sonra sandım ki çok yakın bir akrabasından  birisinin  ölüm haberini almış diye düşündüm. Ağlayan kızın etrafına toplanmış kız arkadaşlarına neden ağladığını sorduğumda: "Hiç hocam özel bir mesele," diyerek, neden ağladığını söylemek istemediler. 
Biraz bekledim birazdan susar diye, ama kız dinecek gibi değil hıçkırıklara boğulmuş 10 dakika boyunca susturamadık, lavoboya göndermek istedim yüzünü gözünü yıkasınlar diye o da olmadı. Biraz başına yüzüne su serptik yine kız hala çok derin derin için için ağlıyordu. Tüm sınıf şaşkın ve ne yapacağımızı bilemiyorduk.
Peki nedenmiş ağlaması ?
-Sevgilisi terketmiş….
Ama bir sonraki derste o ağlayan kızın yüzünde en ufak bir üzüntü ve  keder yoktu. Gayet normal bir öğrenciydi. Yani normale dönmüştü. 
Yahu bizim dönemimizin aşıkları başka olurdu, aşık olan birisi terk edilse 3 yıl bunun etkisinden ancak kurtuluveriyordu. 
Kolay kolay âşık olmaz âşık olsalar bile sözlerine sadık olurlardı. Şimdinin bu “Z” kuşağı mı ne diye uydurdukları sürü topluluklarının aşkı da bir başka olmuş. 1 Dakika içinde aşık oluyorlar 10 dakika sonra birbirlerini terk ediyorlar.