SESLENDİRME: YABAN KAZLARI

Anne Kaz: Kızım ve oğlum, şimdi beni dinliyor musunuz?

Yavru Kaz: -Evet Anne

Anne Kaz:

--Bundan sonrası için burası tehlikeli. Size yiyecek getiriyoruz ama su getiremiyoruz. Sular bizim yaşam alanımız. Biz sudan uzak yaşayamayız. Çeşitli tehlikelerden korunmak amacıyla bura yuva yaptık ve sizi burada büyüttük.

Bilirsiniz, Allah bizim rızkımızı suyun içinde, su, deniz, dere bizim asıl yaşam alanımızdır.

Hem burası artık tehlikeli, yırtıcı kuşları sizin için büyük bir tehlike oluşturur.  Biz yiyecek için bir şeyler bulmaya giderken sizi yırtıcı vahşi kuşlar alabilir.

Yavru Kaz:

--Evet anne biz ne yapalım, kendimizi nasıl koruyalım.

--Anne Kaz: Canım ciğerim civcivlerim, Allah’a şükür olsun ki Allah bizim içimize sevgi duygusu yerleştirmiş ve bizi sizin sevginize muhtaç kılmıştır.

Sizi çok seviyoruz. Yiyecek aramaya giderken acaba geri döndüğümde benim civcivlerimi yerimde bulabilecek miyim diye çok endişeye kapılıyorum.

Size bir şey olacak diye sürekli korku ve endişe içindeyim. Size bir şey olursa sissiz ne yaparım diye korkuyorum.

Yavru Kaz:

--Annem benim canım annem, iyi ki benim senin gibi bir annem var. Anne ne dersen biz onu yapacağız.

Anne Kaz:

--Sizi taşıyamam. Civcivlerim, buradan aşağı atlamanız gerekir.

--Anne korkuyoruz,

Hayır civcivlerim, korkmayın, Allah’ın ismini anın ve atlayın. Allah sizi korur.

--Tamam Anne.

--Hadi şimdi atlayın

-Anne korkuyorum

-Korkma kızım atla.

Anne Kaz; kendi içinden; “Rabbim benim civcivlerimi koru ve yardım et.” der.

Sonra; “Allah” diyerek kendisini uçurumun boşluğuna atar bir süre havada süzülerek aşağı atlar.