Türkiye Selçuklularında Devlet Yapısı, Kültür ve Medeniyet

“Suç” denilince hemen aklımıza “cezâ” gelir ve hatta çocuk terbiyesinde, suç işleyen çocuğa nasıl cezâ verileceği, cezâ alan çocuğun nasıl “adam olduğu” ballandıra ballandıra anlatılır.Peki, ama cezâ ile terbiye etmeye çalışmak acaba ne kadar “bizim pedagoji” anlayışımız içinde yer alır, hiç düşündük mü?Ya da soruyu şu şekilde soralım: Suç işleyen çocuğu, cezâ korkusu ile terbiye etmek ne kadar vicdânî ve ne kadar İslâmî bir usûldür?

Zebani ne demektir?

Beni anlayışla karşılayın ve hatalarımı büyüterek benim kendime olan güvenimi yok etmeğin. Burada tüm anne ve babaların saygıyla ellerinden öperim.

Cahillikten daha kötü bir fakirlik, akıldan daha faydalı bir servet, bencillikten daha korkunç bir yalnızlık ve istişareden daha iyi bir yardımcı yoktur; hiçbir akıl da tedbir almak kadar yararlı değildir. Güzel ahlak gibi soy sop ve şükür gibi de ibadet yoktur.

Ya A l i, kendin için sevmediğin şeyi, başkası için de sevme.

Peygamberimiz bir toplumda konuşma yaptığında bakışlarını topluma eşit şekilde sevgi dolu gözlerle bakardı. Bundan dolayı onu dinleyenler de bu durumdan haz alırlardı.