Hıristiyanların dinsel törenlerini yapmak ve ibadet etmek amacıyla kurdukları tapınaklara'kilise" de­nir. Hıristiyanlıkta ilk din adamları kilisenin bakımı ile ilgilenen kimselerdi. Kiliseler arasında bir teşkilat oluşturulmuş, bütün kiliseler ve din adamları Hz. İsa'nın vekili kabul edilen"Papa" ya bağlanmıştır.

   Batı Roma imparatorluğu'nun yıkılmasından sonra derebeylikler (feodalite) kurulunca siyasal idare parçalanmış ve papanın gücü artmıştır.

   Orta Çağ'da Hıristiyanlık; Katolik ve Ortodoks mezheplerine ayrılmıştı. Katolik mezhebinin dini lideri Roma'da oturan Papa, Ortodoks mezhebinin dini lideri ise İstanbul'da oturan Patrik idi. Bizans İmparatorunun etkisinde kalan Ortodoks Kilisesi, siyasal ve ekonomik alanlarda etkili olamazken, karşısında güçlü bir siyasal otorite bulunmayan Katolik Kilisesi; siyasal, dinsel ve ekonomik alanlarda güçlenmiştir.

Katolik Kilisesi'nin güçlenmesinde;

Papa'nın Avrupa krallarına taç giydirerek krallık­ları onaylaması,

^--Siyasal yapının parçalanması, Skolastik düşüncenin yaygınlaşması,

-Kilisenin dinden çıkarma(aforoz), bir bölgede yaşayanları dinsel faaliyetlerden men etme(enterdi) ve para karşılığında günah çıkarma ve bunun karşılığında af kağıdı verme(endüljans) yetkilerinin bulunması etkili olmuştur.

Kilisenin,  Hâkimiyetinde toprakların bulunması,

-Haçlı Seferlerini düzenlemesi,

- Kralları aforoz etme yetkisinin bulunması,

-Papa'nın krallara taç giydirmesi

                siyasal bir güç olduğunun kanıtıdır.

Kilise ve papanın güçlenmesinden dolayı Orta Çağ'da kurulan devletlerin çoğunda hükümdarlar egemenliklerini dine dayandırmışlardır. Ortaya çı­kan laik olmayan devlet anlayışında din adamları devlet yönetiminde etkili olmuşlardır.

"Orta Çağ'da, Katolik Kilisesi geniş topraklara sahip olmuş ve ekonomik yönden güçlenmiştir. Haçlı Seferlerinden sonra Avrupa'da özgür düşünce ortamı oluşmuş ve Avrupa topluluklarında Katolik Kilisesi'ne bağlılık azalmaya başlamıştır.

     Orta Çağ Avrupa’sında Katolik Kilisesi, dini hakların yanı sıra dünyevi haklara da sahipti. Düşünce alanlarında, kilisenin koyduğu kurallar geçerliydi ve bunlara aykırı düşünceleri dile getirmek mümkün değil­dir.Bu durum kişisel yaratıcılığın ön plana çıkmasını engellemiştir.

FEODALİTE (Derebeylik)

     Feodalite, Orta Çağ'da Avrupa'yı siyasal, sosyal, ekonomik ve kültürel açılardan etkileyen bir yöne­tim biçimidir.Toprak egemenliğine dayalı federal bir yönetim sistemiydi. Feodalite sisteminin özü ülkenin birçok yönetim birimine ayrılmasıdır. Buna göre kral ülkeyi büyük kontluklara, bunları da daha küçük yönetim birimlerine ayırır, bu yönetim birimlerine bir takım imti­yazlarla soyluları atardı.

    Feodalite sisteminde; halk ile yöneticiler arasında karşılıklı bir anlaşma yapılırdı. Buna göre; halk bağ­lılık yemini ederek derebeyinin himayesine girer ve buna karşılık de­rebeyi de halkın güvenliğini sağlayacağına söz verirdi. Bu anlaşmadan sonra soylular, köylülerin top­rakları işlemesine izin veriyorlardı.

Feodalite rejiminde Avrupa toplumu farklı hak ve ayrıcalıklara sahipti.  Feodalite sisteminde halk;

-soylular,

-rahipler,

-burjuvalar

-köylüler

- ve serfler (köleler) olmak üzere dört sınıfa ayırmıştır.

Avrupa'da feodalite rejiminin doğması vegelişmesinde;

-Kavimler Göçü'nden sonra Batı Roma İmparatorluğu'nun yıkılmasıyla Avrupa'da otorite boş­luğu doğması

-Batı Roma imparatorluğu'nun yıkılmasından sonra kurulan krallıkların güçlü yönetimler oluş­turamaması   

-Sahipsiz kalan halkın güçlü kimselerin etrafında toplanması durumları etkili olmuştur.

Feodalite rejiminin Avrupa'da doğurduğu sonuçlar şöyle sıralanabilir:

-Senyörler egemenlikleri altındaki topraklarda ya­şayan ve toprağı işleyen insanlar üzerinde mut­lak haklara sahip olmuşlardır.

-Her derebeylikte aynı kurallar geçerli olmuştur.

- Ekonomik faaliyetlerin sınırı derebeyler tarafından belirlenmiştir. Bu da Avrupa'da ekonominin mahalli (bölgesel) bir düzeyde kalmasına yol açmıştır.

Feodalite rejiminin oluşturduğu siyasal, sosyal ve ekonomik bölünmüşlük Avrupa'daki halk arasında farklılıklar oluşmasına neden olmuştur.  Feodalite Rejiminin Zayıflaması

Orta Çağ'da çok etkin bir rol üstlenen feodalite (derebeylik) sistemi Haçlı Seferlerinden sonra zayıflamaya başlamıştır.

Feodalite sisteminde derebeyliklerin zayıflamasında;

Haçlı Seferleri sırasında derebeylerin ölmesi ve­ya ordularını kaybetmesi

-Barutun ateşli silahlarda kullanılmaya başlanması

 -Avrupa'da sürekli orduların kurulması

-Yeni Çağ başlarında Coğrafi Keşiflerin yapılmasından sonra ticaretin gelişmesi ve tarımsal fa­aliyetlerin gerilemesi

-Papa île krallar arasındaki mücadelenin krallar lehine sonuçlanması gibi gelişmeler etkili olmuştur.

Yüzyıl Savaşları sırasında Fransa Kralı XI. Lui, soy­luların zayıflamasından yararlanarak, Fransa'da "Derebeylik" sistemine son verdi ve bütün toprak­ları kendi hâkimiyeti altına aldı. Böylece Fransa, kı­sa zamanda Avrupa'nın en güçlü merkezi krallığından biri haline gelmiştir.

Çifte Gül Savaşları sırasında İngiltere'deki dere­beyler birbirini zayıflattılar. Bu gelişmeden sonra Tudor hanedanı krallığını güçlendirmiştir.

İs­panya'da; Aragonya ve Kastilya krallıkları birleştirilerek  monarşiye dayalı krallıklar   kurulmuştur.

Böylece, Avrupa'da mutlak krallıklar dönemine ge­çiş başlamıştır.

Not: Günümüz Avrupa devletlerinin birçoğunun temelleri bu dönemde atılmıştır.