Kasrı şirin antlaşması IV. Murat döneminde 1555 Amasya Antlaşması esas alınarak yapılan bir antlaşmadır. Türkiye'nin en eski antlaşmasıdır.

KASR-I ŞİRİN ANTLAŞMASI:

1617-1618 Osmanlı – İran Savaşları ve Serav Antlaşması:

İran’ın Osmanlı topraklarına müdahalesi sonucu Bağdat’ı alması ve yıllık vergiyi kesmesi üzerine, Duraklama döneminin en uzun süren Osmanlı –İran Savaşı başladı.

     IV. Murat’ın merkezdeki otoriteyi sağlaması, yeniçerileri disiplin altına alması üzerine İran’a; 1635’te Revan  1637’de de Bağdat olmak üzere iki sefer yaparak Bağdat’ı geri aldı. Bu yüzyılın en uzun savaşı IV. Murat zamanında oldu.

Sonuç: 1639 yılında yapılan Kasr-ı Şirin Anlaşması’na göre;

-Azerbaycan, Tebriz ve Revan, İranlılara verildi.

-Bağdat, Osmanlılarda kaldı.

-İki Devlet arasında Zağros dağları sınır olacaktı.

    Anlaşmanın önemi; Türk - İran sınırını büyük ölçüde belirleyen Kasr-ı Şirin Antlaşması ile çizilen sınır günümüze kadar devam etmiştir.