Parşömen, deriden yapılarak üzerine yazı yazılır.

Parşömen, üzerine yazı yazmak için özel olarak hayvan derisinden hazırlanırdı.  Parşömen ismi Bergama'dan gelmektedir ve Bergama Kağıdı anlamında Latince Charta Pergamena'dan türemiş ve bütün dillere de buradan geçmiştir. Parşömenin M.Ö. 2. yüzyılda Pergamus (Bergama) şehrinde keşfedildiği sanılmaktadır.

 Parşömen  hazırlanışı özel yöntemlerle yapılırdı. Bunun  için deri kirece yatırılarak kıllarından arındırılır, fazla et ve yağları alındıktan sonra gerilir ve kurutulur ve sonrasında ise özel yöntemlerle zımparalanırdı. Son üründe derinin orijinal dokusu gayet açık görülebildiğinden hiçbir parşömen diğerinin aynı değildir.

Parşömenin yapımını kısaca anlatacak olursak; derinin tüyleri kırkılır; kıl dipleri alınır; kazınır, parlatılır, kireçle muamele edilir; gerilir ve kurutulur. bazen sünger taşı ile ovulur. Tüyleri kesilen deri kireçlendikten sonra yarım silindirik bir ağaç üzerine serilerek bıçakla kazınabilir. Bol su ile yıkanır. Bu şekilde temizlenen deri bir tahta üzerine gerilerek tebeşir tozu serpilir ve yukarıda bahsedildiği gibi gayet düzgün bir sünger taşı ile ovalanır. Bu işlemler sırasında derinin yüzeyinin çizilmemesine dikkat edilir. Bu şekilde hazırlanan deri, bir çerçeveye gerilerek kurutulur. Böylece imal edilen parşömenin, üretim metotları zamanla daha da gelişmiştir.

 Günümüzde parşömen yapımı bir bilimden ziyade bir sanat olarak görmek gerekir. 1500 yıllık parşömenler sanki dün yazılmış gibi görünmektedir. Bugün parşömenin kullanılışı oldukça azalmakla beraber, çok uzun ömürlü olup, resim yapmaya ve yazı yazmaya çok uygun olduğundan bazı lüks kitaplar ve önemli vesikalar için kullanıldığı görülmektedir.

      Kağıda oranla daha pahalı olması nedeniyle bugün sadece sanatsal ve turistlik amaçlarla kullanılmaktadır.