23 Nisan 1920'de TBMM açılınca yeni bir devletin temelleri atılmış oldu. Mecliste görev yapan milletvekilleri seçimle gelmişti. Fakat devletin şeklinin cumhuriyet olduğu yalnız adının konmadığı görülmekte idi. Devlet başkanı ve hükümet problemi ortaya çıkınca; 29 Ekim 1923'de Cumhuriyet ilan edildi. 
Mustafa Kemal; Paşa Cumhurbaşkanı,
 İsmet İnönü Başbakan, 
Fethi Okyar TBMM başkanı oldu. 
Cumhuriyetin ilanı ile kabine sistemine geçildi. Meclis başkanı, devlet başkanı ve hükümet başkanı birbirinden ayrıldı. 
Kısmen kuvvetler birliği ilkesi yumuşadı, yargı bağımsız oldu. Osmanlı Devleti’nin yönetimi monarşi yani tek kişiye dayalı bir yönetimidi. Padişahın ağzından çıkan her söz yasa sayılırdı. Osmanlı Devleti Birinci Dünya Savaşı’nda yıkılması sonucunda yerine kurulan yeni devletin adına, "Türkiye Cumhuriyeti Devleti" denildi ve yönetim biçimi “Cumhuriyet” oldu. "
Osmanlı Devleti’nde egemenlik hakkı Padişaha aitti. Padişah,  Allah adına egemenlik hakkına sahipti. Karar verme yetkisi padişaha aitti. Padişahın yetkileri I. Ve II. Meşrutiyetle kısmen kısıtlansa da bunda istenilen başarıya ulaşılamamıştır. 
Türkiye Cumhuriyeti devleti kurulduktan sonra "Egemenlik hakkı kayıtsız şartsız milletindir" ilkesini kabul edilmiştir. Yeni Türk Devleti'nin ilk yazılı anayasası "Teşkilat-ı Esasi'"dır. 23 maddeden oluşan bu anayasa olağanüstü şartların gerektirdiği acil İhtiyaçları karşılamak için hazırlanmış kısa bir anayasadır.
 Kuvvetler Birliği ilkesi'ni ve "Meclis Hükümeti" sistemini benimsemiştir. 
29-EKİM-1923'de yapılan bir değişiklikle "TÜRKİYE DEVLETİ'NİN HÜKÜMET ŞEKLİ CUMHURİYETTİR" hükmü eklendi.
Mustafa Kemal; “Gençler, cumhuriyeti biz kurduk onu yaşatacak ve yüceltecek olan sizlersiniz. Türk ulusunun yaratılışına ve benliğine en uygun yönetim şeklinin cumhuriyet yönetidir," diyerek bu yönetim şeklini Türk ulusuna hediye etti.