“MARAZİLEŞMİŞ DUYGULAR”

     Unutma; yaşanmayana duyulan özlem silinmiyor belleklerden. Bir gün mutlaka bir yerde, bir başka zaman diliminde, hiç beklemediğimiz bir anda çıkıveriyor karşımıza hem de acımasızca. O yaşanılası güzel duygular artık kıskançlığa, belki de sadizme dönüşmüştür, İşte o an...

     Yani marazileşmiştir, zamanla, kin, yaşatılmayanın hasretinde filizlerini vermiştir. Sessizce, bizden, kendimizden bile habersiz. Yaşanmayanı yaşayana hınçlaşırsınız sinsice. Biliyor musunuz? Bu çarpacık duygular bana öyle aşina ki!...

    Gerçek güzellik ve güç; akıl ve yüreğin birleşimindedir. Nasıl gözleri güzel kılan, ruhun aynası olan sıcak bakışlarsa bizleri güzelleştirecek olan da sevgidir.

KİŞİ DÜŞÜNDÜĞÜ GİBİDİR

Birkaç gün önce şu soru aklıma takılmıştı. “Hayatta öğrenmiş olduğum en mühim ders nedir?”

   Buna cevap verebilmek kolaydı. Bugüne kadar öğrenmiş olduğum en hayati ders düşündüğüm şeyin ne derece mühim olduğudur. Eğer başkasının düşündüğünü bilirsem, kişilerin nasıl bir insan olduğunu bilebilirdim.

“Düşüncelerimiz bizi ne yapmışsak biz de oyuz” “Bir insan bütün gün içinde düşündüğü şey ne ise ondan ibarettir. Başka nasıl bir şey olabilir ki?

   Bunu kuşkusuz söyleyebilirim ki insanların ve benim hal etmek zorunda kalacağımız en büyük mesele gerçekte çözümlememiz gereken doğru düşünceleri seçmektir.

    Eğer bunu yapabilirsek, bütün meselelerimizi çözümüne giden yola koyumuş olacağız.

    Evet, eğer güzel düşüncelerle dolu olacak olursak, mutlu olacağız. Kötü düşüncelerle dolu olacak olursak mutsuz olacağız. Korkulu şeyleri düşünecek olursak, sağlıklı düşünemeyerek korku içinde olacağız. Sağlıksız düşüncelerle dolu olacak olursak, muhtemeldir ki başarısızlığa uğrayacağız. Eğer kendimize acıma duyguları içinde yuvarlanacak olursak, herkes bizden sakınacak ve bize mani olmaya alışacaktır.

     Şunu da unutmayalım ki, “İnsanlar düşündüğünü zannettiği şey değil, ne düşünüyorsa odur.”